Pelgrimeren?
Pelgrimeren is zo oud als de mensheid en een universeel gegeven in alle godsdiensten.
In de middeleeuwen was het Heilig Land in de katholieke kerk het belangrijkste bedevaartsoord. Vanaf de zesde eeuw werd ook Rome, met het graf van apostel Petrus, een belangrijke bestemming voor pelgrims. Na de ‘ontdekking van het graf’ van apostel Jakobus Maior in de negende eeuw werd ook Santiago de Compostela een voornaam reisdoel voor pelglrims. Daarmee noemen we enkel de drie belangrijkste pelgrimsoorden in de katholieke kerk. Er waren er, en er zijn er, tientallen, honderden andere.
Pelgrimeren is reizen naar een heilige plaats. Dat was vroeger een duidelijke omschrijving, pelgrimeren was een volledig religieus gebeuren. Pelgrims gingen op stap om te bidden, om een heilige te vereren, om boete te doen, om vergeving te vragen.
Maar pelgrimeren evolueert. In de geseculariseerde wereld kan het pelgrimeren ook een niet-religieuze betekenis hebben. Elke pelgrim vult het begrip pelgrimeren op zijn manier in. Een pelgrim kan één motief hebben maar heeft er dikwijls meerdere. En eens op weg kunnen de motieven ook veranderen.
Er zijn nog altijd religieuze motieven, naast sportieve en sociale: vriendschapsbanden aanhalen, cultuurhistorische interesses, genieten van landschap en natuur. Maar heel veel pelgrims willen in deze soms hectische samenleving ook alles op een rijtje zetten, achteruit- en vooruitkijken (na de studies, bij pensionering …), willen opnieuw onderkennen wat belangrijk is in hun eigen leven, in het samen-leven met de andere mensen, in hun relatie met – of de zoektocht naar – dé Andere, het bovennatuurlijke, meestal God genoemd.
Veel pelgrims dragen in hun rugzak ook wat mee om te verwerken: rouwprocessen, relatieproblemen, werkloosheid, studieproblemen, noem maar op. Door afstand te nemen van de dagelijkse situatie en de contacten met andere pelgrims uit de hele wereld, de openheid voor diepere waarden als solidariteit, vriendschap, eenvoud, gastvrijheid … zoeken ze, hopen ze op een nieuw begin, een betere doorstart of toch minstens een verbeterde kijk op het leven.
Pelgrimeren is populair. En pelgrimeren naar Santiago de Compostela zeker. De camino’s naar Compostela spreken velen aan vanwege hun geschiedenis, hun cultuur, natuur en religie. In een maatschappij die gericht is op het individu is er nood aan rust, aan bezinning, aan beleving van diepere waarden, aan contact met de medemens. Dat vind je op de camino’s naar Compostela, drukke camino’s met veel pelgrims – en veel contacten – maar ook stille, nog altijd weinig belopen camino’s.
